Obeležena 84. godišnjica smrti đenerala Božidara Terzića

Povodom 84 godine od smrti armijkog đenerala Božidara Terzića danas su na porodičnu grobnicu Terzića položeni venci.

Vence su položili: Lazar Nikolić, predsednik Skupštine opštine Gornji Milanovac, predstavnici Vojske Srbije, kao i predstavnici Društva za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije.

Božidar Terzić (Gornji Milanovac, 7. septembar 1867 — Beograd, 29. septembar 1939.) bio je srpski general i ministar vojni Kraljevine Srbije u Prvom svetskom ratu. U vojsci Kraljevine Jugoslavije bio je armijski general i komandant armijskih oblasti.
Božidar Terzić rođen je 7. septembra 1867. godine u Gornjem Milanovcu, od oca Petra, pisara sreza Kačerskog, okruga Rudničkog i majke Jerine. Osnovnu školu završio je u Gornjem Milanovcu, a sedam razreda gimnazije u Kragujevcu. U vojsku je stupio kao pitomac 19. klase Vojne akademije, 10. septembra 1886. godine. Tokom školovanja prošao je sve vojničke činove od kaplara u koji je unapređen 14. marta 1887, preko podnarednika koji je postao 30. septembra 1887. do narednika u koji je unapređen 10. septembra 1888. godine. Školovanje je završio 1. septembra 1889. godine, kao deveti u rangu, kada je proizveden u čin pešadijskog potporučnika. Po završetku Niže, oktobra 1892. stupio je, kao pitomac 4. klase, na Višu školu Vojne akademije, a završio je jula 1894. kao drugi u rangu. Vojno školovanje je produžio u inostranstvu. Avgusta 1896. godina, kao državni pitomac poslat je u Nemačku. Služio je u poljskoj artiljeriji i Pomeranskom artiljerijskom puku. Na usavršavanju je ostao do oktobra 1897. U oktobru 1898. stupio je na kurs pripravnika za generalštabnu struku. Kurs je završio novembra 1900.
Po završetku Vojne akademije unapređen je u čin pešadijskog potporučnika 1. septembra 1889. godine. Poručnik je postao 2. avgusta 1893, kapetan 2. klase 2. avgusta 1896, kapetan 1. klase 2. avgusta 1898, major 12. avgusta 1901, potpukovnik 29. jula 1907, pukovnik 29. juna 1912, general 29. juna 1916. i armijski general 21. oktobra 1923.
Paradne epolete Božidara Terzića. Deo stalne postavke pod nazivom „Pokloni i otkupi – vreme dinastije Obrenović” u gornjomilanovačkom Muzeju rudničko-takovskog kraja
Prvim rasporedom, po završenoj Vojnoj akademiji, određen je za vodnika u 1. a zatim u 2. četi 12. bataljona stalnog kadra. No, već marta 1890. preveden je u drugi rod vojske, artiljeriju, te određen za vodnika u 2. divizionu Šumadijskog artiljerijskog puka. Po završetku Više škole Vojne akademije određen je za vodnika i nastavnika u Artiljerijskoj podoficirskoj školi. Na ovoj dužnosti ostao je do avgusta 1895, kada je postavljen za vodnika 2. diviziona Dunavskog artiljerijskog puka. Na tom položaju ostao je do avgusta naredne godine, kada odlazi u Nemačku. Oktobra 1897. određen je za komandira baterije u 2. divizionu Dunavskog artiljerjskog puka. Na službu u Unutrašnji odsek Generalštabnog odeljenja Komande Aktivne vojske prešao je 25. decembra 1897. godine. Nakon završetka generalštabnog kursa raspoređen je na službu u Operacijsko odeljenje Glavnog generalštaba. Za ađutanta načelnika Glavnog generalštaba određen je 28. decembra.

U vremenu od 1901. do 1905. postavljan je na više komandnih dužnosti. Od 5. marta 1901. do 31. jula 1901. bio je vršilac dužnosti komandanta 1. bataljona u 26. pešadijskom puku; od 31. jula 1901. do 19. aprila 1902. všilac dužnosti komandanta 2. bataljona 19. pešadijskog puka; od 19. aprila 1902. do 14. novembra 1903. načelnik je Štaba komande Šumadijske divizijske oblasti, od 14. novembra 1903. do 9. aprila 1905. vršilac je dužnosti komandanta 12. pešadijskog puka. U istom periodu, od 1903. do 1905. bio je i ađutant kralja Petra I. Za vršioca dužnosti šefa Unutrašnjeg odseka Operativnog odeljenja Glavnog generalštaba postavljen je 9. aprila 1905. Od 30. septembra 1906. bio je vršilac dužnosti komandanta 1. pešadijskog puka. Sa ove dužnosti 25. marta 1907. određen je za vršioca dužnosti, a od 6. juna za komandanta 17. pešadijskog puka. Od marta 1908. do aprila 1913. godine bio je na više štabnih dužnosti: od 24. marta 1908. do 9. februara 1910. šef Unutrašnjeg odseka Opertivnog odeljenja Glavnog generalštaba; od 9. februara do 14. oktobra 1910. vršilac dužnosti načelnika Istorijskog odeljenja Glavnog generalštaba; od 14. oktobra 1910. do 17. septembra 1912. vršilac dužnosti načelnika Operativnog odeljenja Glavnog generalštaba.

U vreme izbijanja rata sa Turskom, septembra 1912, postavljen je za načelnika Operativnog odeljenja štaba Vrhovne komande. Na tom položaju ostao je do aprila 1913, kada je postavljen za komandanta Šumadijske divizije 1. poziva Narodne vojske. Ovim divizijom komandovao je u ratu sa Bugarskom 1913. godine. Njen komandant bio je do 13. avgusta 1913, kada je preuzeo komandu Šumadijske divizijske oblasti, do 12. aprila 1914. sa ove dužnosti premešten je za komandanta Vardarske divizijske oblasti.

Po objavi rata Austrougarske, jula 1914. ratnim rasporedom postavljen je za načelnika Štaba 1. armije. Ubrzo je ponovo bio na čelu Šumadijske divizije 1. poziva, sa kojom je učestvovao u proboju u Srem, septembra 1914. Ovom jedinicom komanduje i u Kolubarskoj bici, u sastavu 2. armije, a zatim i u borbama za oslobođenje Beograda 1914. godine. U jesen 1915. ova divizija, pod njegovom komandom, vodila je borbu kod Pirota, a zatim kod Smedereva. Pred nadmoćnijim neprijateljem, sa ostalim jedinicama, i ona je odstupila preko Crne Gore i Albanije do Skadra. Tu je njen komandant preuzeo novu dužnost. Rekonstrukcijom kabineta Nikole Pašića, 6. decembra 1915. postavljen je za ministra vojnog, zamenivši na toj dužnosti pukovnika Radivoja Bojovića. Ovu dužnost obavljao je i u kabinetu Nikola Pašića, od 10. juna 1917. do 10. marta 1918. U novoformiranom kabinetu Nikole Pašića ostao je do 10. marta 1918. do 31. maja 1918, kada je podneo ostavku.

Oktobra 1918. određen je za izvanrednog izaslanika Vrhovne komande u Sarajevu. Kratko, od 1. decembra 1918. do 1. januara 1919, bio je komandant Vardarske divizijske oblasti, a od 1. januara 1919. komandant je 3. armijske oblasti. Iste godine postavljen je i za komandanta svih trupa u Banatu. Za komandanta 2. armijske oblasti određen je 12. novembra 1919. godine umesto vojvode Stepe Stepanovića. Po svojoj molbi, 10. maja 1920. je penzionisan. Ponovo je reaktiviran 19. februara 1923. i deset dana kasnije postavljen za komandanta 3. armijske oblasti. Na tom položaju ostao je do 30. decembra 1925. Tog dana određen je na isti položaj u 5. armijskoj oblasti. Na toj dužnosti ostao je do penzionisanja, 11. aprila 1929.
Uz pomenute dužnosti, kratko je tokom 1890. godine, bio i urednik časopisa Ratnik.Nije bio ženjen.
Preminuo je 29. septembra 1939. godine. Sahranjen je u porodičnu grobnicu u Gornjem Milanovcu.
Odlikovanja:
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima 3. i 4. reda
Orden Karađorđeve zvezde 2. reda
Orden belog orla sa mačevima 2. Reda
Orden belog orla 4. i 5. reda
Orden Takovskog krsta 5. reda
Orden Svetog Save 1. reda
Orden Jugoslovenske krune 2. reda
Medalja za vojničke vrline
Spomenice balkanskih ratova 1912—1913.
Spomenica Prvog svetskog rata 1914—1918.
Spomenica Kralja Petra Prvog
Albanska spomenica

Orden Skenderbega 1. reda, Albanija
Orden Svetog Mihajla i Svetog Đorđa 2. reda, Engleska
Orden Italijanske krune 1. reda, Italija
Orden Polonija Restituta 1. reda, Poljska
Orden Rumunske krune 1. reda, Rumunija
Orden Rumunske Zvezde sa mačevima 1. reda, Rumunija
Orden Legije časti 3. reda, Francuska
Orden Belog lava 2. reda, Čehoslovačka
Medalja za hrabrost 2. reda, Grčka

GM PRESS